Paylaşmayı Öğrenmek…

Geçen akşam facebook ta sevgili asistanım Sedef’in paylaştığı yazıya o kadar güldüm ki… J

“Küçük bir kız abisinin sevgilisine bakar ve masumca sorar; Her gün abimle görüşmeye geliyorsun, senin abin yok mu ? 🙂

Bu küçük kızda yıllar öncesindeki kendimi hatırladım. Benimde ilkokul yıllarımdı. Sevgili abim kız arkadaşını ilk tanışmaya getirdiğinde büyük bir heves ve merakla beklemiş, karşılamıştım kendisini…

Çocukluk işte 😉 aslında içten içe çok beğenmiştim. Kıyafetini, saçlarını, ojelerini inceliyordum her gelişinde. Günler geçtikçe  bizim eve daha sık gelir olmuştu, abim beni eskisi gibi gezdirmiyordu. Çünkü arkadaşıyla daha çok vakit geçiriyordu. Doğru olanda buydu belki ama benim içimi kıskançlık kemiriyordu…

Yıllardır sadece benimle ilgilenen, gezdiren, oynayan abimi başka bir kadınla paylaşacak olmak beni bu kıskançlığa sürüklemişti…

Neredeyse paylaşımdaki küçük kız gibi bende abimin arkadaşına soracak duruma gelmiştim. On bir yaşında bir çocuğun gözünden AŞKA ve SEVGİYE bakmaktı bu kıskançlık…Çok masum bir kıskançlıktı aslında…

Yıllar geçti bu küçük kız büyüdü, başka küçük bir kızın abisini aldı, başkası başkasınınkini … Bu böyle bir devir daim işte hayatın akışında… Hayata dair… 

       İnsanız ve duygularımız insana dair…  Tabi ki her duyguyu yaşayacağız.

Sevgili kızlar, bu alıp vermeler karşılıklı faydadır aslında bunun farkında mısınız ? Hepimiz birbirimizden bir şeyler öğreniyoruz. Yeter ki kıskançlıkla, kötü niyetle değil, iyi niyetle, hoşgörüyle hem bilgimizi hem de zamanı geldiğinde paylaşmak zorunda olduklarımızı paylaşmayı öğrenelim.

***

Paylaşmayı öğrenmek deyince, geçen hafta manisahaberleri.com dan Murat Yalçın’ın benim facebookta paylaştığım “Siz açlıktan ağladınız mı?” gönderimden etkilenerek yazdığı “Siz açlıktan ağladınız mı?” başlıklı köşe yazısı aklıma geliyor. Kendisine buradan teşekkür etmek istiyorum. Kendisinin söylediği gibi yazısında birazcık tuzum olduysa mutluluk duyarım.

Bende herkesi gücünün yettiğince bu yardıma davet etmek istiyorum. Böyle bir insanlık dramına hiç birimiz çaresiz kalamayız, kalmamalıyız… Bizim ülkemizde de bu durumda olanlar varsa onları da bulalım, onlara da yardım elimizi uzatalım…

Çünkü insanlık evrenseldir, dili, ırkı, dini olmaz…

ALLAH  hiç birimizi açlıkla ve çaresizlikle terbiye etmesin… Hele çocuklarımızı asla… Bizler sofralarımızdan yemek artıklarını çöpe atarken oradaki çocuklar açlıktan ağlayıp ölüyorlar…

Bu mübarek ayda fitrelerimizi açlıkla mücadele eden bu insanlara gönderebiliriz.

SOMALİ’YE 5 TL YARDIM İÇİN;

AFRİKA yaz 5601 – ( Diyanet )

AFRİKA yaz 2868 – ( Kızılay )

ACLIK yaz 5777 – ( Kimse Yok mu ? )

Sevgiyle kalın…