Kalp Kendini Seveni Bilir…

Doğanın kış uykusundan uyanmaya başladığı baharın bu güzel günlerinde sabah kuş sesleriyle uyanıp camımı açtığımda bahçedeki çiçeklerin kokusu odama huzur getirdi.
Bilgisayardan köşe yazarlarına bakarken, Ahmet Altan’ın bir yazısında okuduğum sözü;

‘’Kendi gerçeğini bilen, gören, hisseden ve bu gerçekten kurtulmak isteyen insanoğlunun tek tedavisi, başkasının kendisine duyacağı sevgidir.’’

Bir anda bir çok şey düşündürdü… Üstad ne güzel yazmış, çoğumuzun itiraf edemediğimiz, içimizde saklayıp belkide hayatımızın en büyük aşkını kaçırdığımız, sonra o AŞKı başka yüzlerde aradığımız günler, geceler geçirdiğimiz vardır. Çevremizden SEVGİ beklerken hiç düşündünüz mü ? Siz ne kadar SEVGİ verebiliyorsunuz çevrenize ? Yoksa kendi kozanıza kapanıp korkarak mı geçiyorsunuz yıllarınızı ? Sahte sevgileri aşk sanıp tüketiyoruz aslında en güzel yıllarımızı…
Gerçek sevgiyi, aşkı bulduğu an canı acıyacak diye kaçar insan ama kurtulamaz, kalp ağrısı unutarak yaşanmaz ki… KALP boşvermez, insan bir süre kaçar ama kalp ağrısı sevgisi öyle bir tutulur ki yine döner kendini seven kalbe…

Kalp kendini seveni bilir…

Mantıkla kalbe ne kadar hükmederse etsin insan, kalp kendini seven kalbe koşar bir gün… Sevgiye o kadar muhtacız ki aslında, hayatın engebeli yollarında yürürken bizi o yollarda dimdik tutabilecek, gelecek her engelde arkamızda duracak, yaslanıp nefes alacağımız, kısa molalar vereceğimiz tek yerdir SEVGİ…
İnsan kendi gerçeğinden kaçar ama SEVGİden kaçamaz… Üstadın dediği gibi tek tedavi karşıdan alacağı sevgidir çünkü…
Sevgiyi bulduğunuz an, sizinde şu kısacık hayat yolculuğumuzda sevginizi korkmadan göstermeniz dileğiyle iyi haftalar…

 
Sevgiyle kalın…