HAYAT ANLARDA GİZLİDİR

Sevgili dostlar; geçen yıl tam da bu zamanlarda kanser korkusuyla geçirdiğim operasyonun sonuçları temiz çıktı. Bir süre tedavi gördükten sonra her şey yoluna girdi şükürler olsun.

Raporu elime aldığımda iki çizgi arasında gitmiştim… Ya bu hayatın sonuna yaklaşıyordum yada her şeye en baştan yeni bir sayfa açacaktım. O güne kadar kaçırdığım anları yaşamaya karar verdim. Yürü Nuray, yaşa, anları yaşa, çünkü Hayat Anlarda Gizli ! dedim kendime. Kontrollerime devam ediyor bir yandan anların tadını çıkarmaya bakıyorum.
Elinde kalanın kıymetini bilmeli insan, daha fazla kaybetmeden !
An bazen bir sihirdir dokunur hayatınıza, ışık olur ve o ışık hayat yolunuzu aydınlatır.Evren bu fırsatı her zaman vermez fırsat geldiğinde,sihir size dokunduğunda anı değerlendirin.Evrenin bu güzel torpilini kullanın.
Hayatın akışına dalıp anları kaçırmayın.
Siz de zaman zaman kendinizi hayatın çılgın akışına teslim olmuş gibi hisseder misiniz ? Arada
bir de olsa, bir silkinme, zaman içinde üstünüze yapışan onca “gereksiz”lerden kurtulma, yüzünüze
buz gibi soğuk suyu çarparak “kendine gel” deme
ihtiyacı hisseder misiniz ? Günümüzün yoğun temposu içinde, kendi yaşamının yönetimini
kaybetmekte olduğunu farkedip, “dur be ne
oluyoruz?” dediğiniz olur mu hiç ?

Konumuzla ilgili taa Milattan önce 2000 ‘li yıllara ait bir Hitit duası buldum.
Tanrım beni yavaşlat!.. Aklımı sakinleştirerek,
kalbimi dinlendir. Zamanın sonsuzluğunu
göstererek, bu telaşlı hızımı dengele. Günün
karmaşası içinde, bana sonsuza kadar
yaşayacak tepelerin sükûnetini ver. Sinirlerim
ve kaslarımdaki gerginliği, belleğime yaşayan
akarsuların melodisiyle yıka, götür. Uykunun o
büyüleyici ve iyileştirici gücünü duymama
yardımcı ol. Anlık zevkleri yaşayabilme
sanatını öğret. Bir çiçeğe bakmak için
yavaşlamayı, güzel bir köpek veya kedi
okşayabilmek için durmayı, güzel bir kitaptan
birkaç satır okumayı, balık avlayabilmeyi,
hülyalara dalabilmeyi öğret. Her gün bana
kablumbağa ve tavşan masalını hatırlat.
Hatırlat ki, yarışı her zaman koşanın
bitirmediğini, yaşamda hızı arttırmaktan çok
daha önemli şeyler olduğunu bileyim. Heybetli
meşe ağacının dallarından yukarıya doğru
bakmamı sağla. Bakıp göreyim ki, onun böyle
güçlü ve büyük olması yavaş ve sağlıklı
büyümesine bağlıdır.
Beni yavaşlat Tanrım ve köklerimi yaşam
toprağının kalıcı değerlerine doğru
göndermeme yardım et. Yardım et ki,
kaderimin yıldızlarına doğru daha olgun ve
daha sağlam olarak yükseleyim.
Ve hepsinden önemlisi….
Tanrım, bana değiştirebileceğim şeyleri
değiştirmek için cesaret, değiştiremeyeceğim
şeyleri kabullenmek için sabır, ikisi arasındaki
farkı bilmek için akıl ve beni aşkın körlüğünden
ve yalanlarından koruyacak dostlar ver.

Bu dua bana biraz günümüze uyarlanmış gibi
geldi, ama olsun !… İçimiz rahatlasın !.. Demek ki 4000 sene evvelki atalarımız da aynı sorunları
yaşıyorlarmış .
Sevgiyle kalın…