BİR ŞEY YAPMALI !

13 Mayıs’tan beri nefes alamıyorum, aldığım her nefes boğazımda düğümleniyor. Giden her canın vebalinden hepimiz sorumluyuz.
Herkesin, herşeyin samimiyeti tartışılır… Ama küçük bir çocuğun gözyaşlarının asla… Ve o gözyaşları hepimizin canını acıtıyor, her damladan sorumluyuz. Hepimiz tüm kuralları, uyguladıklarımızı, uygulamadıklarımızı, yaptıklarımızı, yapamadıklarımızı düşünüp bir şey yapmalıyız !

Madenci kardeşlerimizin çalışma şartlarının zorluklarını görmemiz için bu acıyı yaşamamız mı gerekiyordu ? Çaresizlik kader olmamalı ! Bir şey yapmalı !
Hayatlarını idame ettirebildikleri tek iş madencilik olmamalı. Oralara başka istihdam yolları bulunmalı. Bir şey yapmalı !
İş güvenliği, işçi sağlığı ticari çıkardan, maliyetten önemli olmalı. Ülke olarak hepimiz sınavdan geçiyoruz, hepimiz tarifi imkansız acılar yaşıyoruz…
Tüm yetkililer; ’’Böylesine acı olaylar sonrasında gösterilen tepkiler normal, anlayışla karşılıyoruz’’ derken polis, her Soma diyene, Soma’daki vatandaşın yanında olana neden tepki gösteriyor ? Neden sağduyuyla yaklaşmıyor acılı insanlara ? Hele 10 yaşındaki çocuğa yapılana inanmak istemiyorum. Kabus olmalı diyorum.
Bir şey yapmalı !
Kendi madenden kurtulduğunda, ‘‘Beni bırakın Mahmut’u alın onun eşi hamile!’’ diyen, sedye kirlenmesin diye çizmelerini çıkarmaya çalışan bize ‘’İnsanlık’’ dersi veren madenci kardeşlerimizin nefesi için bir şey yapmalı !
Siyasi kimliklerimizi, siyaseti, makam, mevki ve maliyetleri, egoları bir yana bırakıp sadece ‘’İnsan’’ olarak ‘’İnsanlık’’ adına bir şey yapmalı !
Sadece bugün değil aylar sonra, kimse kalmadığında da Soma’da olmalı.
Bizler kurtuluş savaşında omuz omuza savaşmış, arkadaşına kendini siper etmiş ecdadın torunlarıyız. Zaman bir ve beraber olma zamanı, çünkü başka TÜRKİYE yok.
Bir çözüm olmalı, bir şey yapmalı !
Sevgi ile kalın…